Nie wydaje mi się, że jestem jakoś szczególnie zakręcona, ale przy zderzeniu z takim KONKRETEM , jakim jest mój mąż Pantomasz, to rzeczywiście wydaję się totalną ABSTRAKCJĄ.

On wszystko kategoryzuje, układa, robi porządek w myślach i informacjach. Mądry jest, bystry…. no umie chłopak mysleć 😂

Ja za to wszystko ze sobą łączę i integruję. Wszystko mi się ze wszystkim kojarzy do tego stopnia, że czasem się w tym mieszam i plączę. Dodam pranie do obiadu, usiadę przy stole i powiem „SMACZNEGO!”….ale tylko czasami 😉

Mówią, że komunikacja to podstawa dobrego związku 🤔 Niech pomyślę … No jest parę rzeczy, które bardzo lubię robić z moim mężem Pantomaszem, ale komunikacja do nich na pewno nie należy!

KOMUNIKACJA TO PODSTAWA

Przez tego typu „prawdy-nie-prawdy” już nie raz w myślach pakowałam walizki.

• No żeśmy się źle do sobie dobrali!
• 20 lat idzie w PIZDU!
• My teraz też idziemy w PIZDU, tylko, że nie razem, a osobno :((
• Każdy idzie w swoje PIZDU!

Tu pozwolę sobie wtrącić dwa słowa o „dobieraniu się do siebie”. Mówią, że pary się „dobierają”… Chyba do swoich gaci nawzajem! Bo na pewno nie dobierają się do osobowości!

I kiedy właściwie następuje to całe dobieranie? Po zapoznaniu się, mizianiu czy wspólnym zamieszkaniu? Trzeba to przecież jakoś ustalić, zidentyfikować, żeby ratować przyszłe pokolenia! Niech sie nauczą dzieciaki tego dobierania, bo ktoś tu w końcu musi żyć długo i szczęśliwie ;)… W końcu kiedyś, w odleglej przyszłości to przestanie być abstrakcją i dobrze dobrane związki będą wszechobecne.

Tak, tak. Wiem. Są już takie pary. Są. Na pewno są. Gdzieś. Hop hop! 😂

A wracając na ziemię, to uważam, że takiego „dobierania się” powinni uczyć w szkołach, a nawet w przedszkolach! Od czegoś trzeba zacząć…no nie wiem? .… może: „Taka ręka. Taka głowa. Lubi rosół…”

Mnie w każdym razie ta tajemna wiedza o prawidłowym dobieraniu się par ominęła. Mojego męża również, dlatego więc teraz jesteśmy taką niedobraną parą.

Skazani na codzienne potyczki, nieporozumienia i eksploatację energii życiowej na problemy najwyższej wagi typu: „debil nie odłożył tego na miejsce!”
Super ważne jest też by wygrywać w zawodach: „kto ma ciężej”, tudzież „kto więcej z siebie daje, a kto ma w dupie”.

My idziemy ramię w ramię w tych naszych wyścigach. Tacy starzy, a tacy niedojrzali! Słyszał tu kto o odpuszczaniu? Ja książki na ten temat czytam, ale wciąż zamiast odpuszczania częściej praktykuję odpyszczenie… HELP !😥

Ja o gruszkach, on o pietruszkach. Przecież mówiłam, że wychodzimy „PO 10tej”. „PO” znaczy „10:10- 10:20”, a nie 10:00 i jedna sekunda!
Gdzie to? Gdzie tamto? Co to za pytania?! A skąd ja mam wiedzieć? Ja nie mam miejsca w głowie na to gdzie jest sweter, który nosiłeś w 2019! Tak, wiem, że pewnie przeszedł przez moje ręce… Ale, przykro mi, nie pamietam. Nie mam miejsca, mój procesor jest zajęty i już. Ja tu przecież pracuję w tej głowie! Obrazy wymyślam…ja tu abstrakcje tworzę… A Ty mi o swetrze, ktory już pewnie już dawno w kontenerze na używane ubrania zakwitł…

To fakt, muszę przyznać, że mam bardzo krótka pamięć podreczną ( zjem ciasteczko i za chwilę je szukam – bo przecież kupiłam to musi gdzieś być😜 !).

To fakt, mój ukochany ma za to bardzo „długą” i pojemną tą (tę?) pamięć. I jakimś cudem robi sobie jej upgrady równolegle do rozwoju technologi. On sobie tą pamięć normalnie chyba wymienia jak w telefonie! Potajemnie dokupuje gigabajty!… Ty!! On cyborgiem jest!!! Wyszłam za cyborga!!! No nie wytrzymam!!…gdzie walizki?!

Ale czlowiek silny jest i dużo wytrzymie 🙂

Walizki rozpakowane. Muzyka gra. W końcu mamy piątek. Piwko. Balety. Jeden dziwak z drugim dziwakiem wykonuje dziwne ruchy do nut i kluczy wiolinowych.

Czasem się zastanawiam dlaczego my jeszcze dzieci nie mamy…Czyżby za dużo ruchów obrotowych w stosunku do posuwistych😁😝

• Ale Anka o czym wlaściwie jest ten wpis?
• No chyba o tym, że Cię kocham Tomeczku ❤❤❤